Quantcast
Channel: Pescando en Mallorca
Viewing all 274 articles
Browse latest View live

Pescando en los verdaderos nortes

$
0
0

Llevaba ya casi dos semanas en Ostersund (Suecia) y empezaba a estar ubicado, conocía la ciudad, sabía por donde moverme (en bici, eso sí) a donde ir, en una palabra, estaba a gusto pero, apareció el gusanillo de la pesca, necesitaba poner en remojo algún sedal. Comentándolo con el director del museo donde estaba realizando las prácticas me indicó dónde ir, cómo hacerlo y, al día siguiente, se presentó con todos los aparejos que necesitaba; un taladro de acero de 1,75 metros de largo y 15 cmt. de diámetro, cuatro cañas de “pinypon” con sus respectivos carretes cargados con unos ¡5 mt! de sedal cada uno, dos cucharillas y unos cuantos anzuelos muy finos y plomados en la “patilla”. Me recomendó que comprara un bote de asticot por si las cucharillas no daban resultado. Bien, ya estaba pertrechado.

El sábado por la mañana cargué la bici como pude y me dirigí al lugar recomendado, el lago Storsjön (el tercero más grande de Suecia) totalmente congelado, con una capa de un metro de hielo y aquí empieza el primer dilema, ¿dónde hago el agujero?. Después de adentrarme un centenar de metros lo decidí, aquí mismo. Empecé a taladrar y cuando llegué al final del taladro (se me estaban empezando a quitar las ganas de pescar) por fin atravesé la capa de hielo, (tienen controlado el tamaño del taladro).

Empecé probando con las cucharillas, para abajo, para arriba, para abajo….. y después de un buen rato, nada, ni un toque. Cambié al anzuelillo plomado, encarnado con asticot (para quién no lo sepa el asticot es una larva de mosca) y este cambio fue mano de santo, como si hubiera puesto una buena tita, empezaron las picadas, unas más intensas que otras pero al fin y al cabo picadas todas. Al final de la jornada cayeron tres percas, poca cosa pero, la experiencia (positiva) de pescar en un lago helado superó con creces las dificultades que conlleva y las pocas capturas.

Y este es el breve resumen de un aficionado mallorquín al surf casting, que cambió las playas por el hielo.

Un saludo y buena pesca.

La playa elegida

Empieza la faena

Rompiendo el hielo con la pesca en el Norte

 

Medio de trasporte y cañero

 

Las cañas de Pin y Pon

La primera perca


De cena en el Pellegrino

$
0
0

Al principio fue solo un ronroneo por el blog en el que se intuía que me estaban preparando una “pequeña venganza” en forma de cena en la pizzeria donde trabajo. Por mi parte solo quedaba de alegrarme de ello, esperar no hubiese mucho curro y armarme de paciencia para aguantar a Pedro. Fueron llegando poco a poco, primero Jaime que como en esos momentos no había mucho curro fue con el que mas pude charlar, después Pedro, Lalo y Miquel al que tuve el placer de saludar personalmente por primera vez. Bueno, a Lalo fue la segunda, solo nos habiamos visto una mañana por casualidad en Algaida y tomamos un café  y vi la Arcadia que se acababa de comprar. Pere llego rezagado y es que tuvo problemas para salir de la República de Soller.

 

Pedro y su dedo acusador, señorita ha sido Lalo, ha sido Lalo….

 

Durante la cena me esmere en darles el mejor servicio, ademas tuve que aguantar a Pedro como ya advirtió no paro de martirizar al camarero, usease un servidor. La noche se me complico un poco, en invierno estoy solo y el poco o mucho curro que hay me lo tengo que comer. ademas estando Pere la cosa esta clara, toca currar. Se comió bien y se bebió con moderación.  A los postres llego Edu y en la sobremesa tuvieron animada charla. Deberían ser ellos los que comenten de que hablaron, aparte de de hacer un par de fotos no tuve tiempo de mas.

En animada charla en la sobremesa

 

Anecdotario:

Se dice el pecado pero no el pecador, en la mesa de al lado había dos parejas de alemanes y alguien se dedico a cruzar miraditas con una de las teutonas. Ella se dio por aludida fue a enseñarle unas fotos de pescados que tenia en el móvil. allí se acabo todo, el ligón se arrugo, jajajajajaj

Pere le estuve explicando algunos montajes a Edu y de esto me entere por que Pedro a la mañana siguiente me llamo para pedirme si conocía los montajes de Pere, le conteste que hubiese puesto mas atención. Es por esto que ahora me ataca diciendo que si compro los pescados , que si son de cartón, infundios de un alma vengativa.

Pedro y Lalo trajeron el proyecto Protako Suitable II, me hice algunas fotos con ella pero no las tengo. Prometo que algún día veréis este proyecto de caña pescar algo grande, jajajaj

Por mi parte le prepare un pizza a Pedro con su parte de del dentol.

 

Pizza de dentol especial Pedro,

 

La principal anécdota de la cena es el momento que recoge esta foto, aun me sonrojo cuando lo recuerdo. Con un dentol de cartón piedra  en una mano y una humilde caña de bambú en la otra me hicieron cantar Desde Santurce a Bilbaooo..vengo por toda la orilla……que verguenza con lo mal que canto la sala llena y sobre todo la tetona, Lalo ahora lo escribí bien, mirándome. Después de esto  comprenderéis mejor la justa venganza que me tome el lunes, jajajajaj

 

Desde Santurce a Bilbaoooo…vengo por toda la orilla, con la falda remangada, luciendo la pantorrilla…

 

 

 

 

Para  mi un placer el teneros a todos por la pizzeria y me hubiese gustado poder compartir algo de sobremesa con vosotros.

Saludos

Dentol II “El Goloso”

$
0
0

Los lunes son mis domingos y procuro enredar un poco en lo que me gusta, pescar. Los tengo bastante condicionados por los turnos de trabajo de la mujer que pueden ser de mañana, de tarde, de noche o bien libre. El pasado lunes día 29 lo tenia libre y para complicarlo un poco mas había quedado con Ana e Hilario para salir a cenar, con lo que dispongo de unas horas pero tempranito para casa.

Los nortes están de escándalo para el sargo pero perdería mas tiempo en el camino que pescando, me olvido de ellos y con dos cañas, dos carretes, un pulpo, una sepia y el resto de achiperres me voy para el sur, vuelvo a pedir disculpas por reservarme el sitio exacto, a tomar el sol y pasar el rato.

Estoy en un pedrero y no se se debería decir practicando rock-fishing. Mono las dos Vespertinas con sendos Daiwa GS 9 en las dos calados pongo tira de sepia. A los 20 minutos la que esta mas a la izquierda marca picada. Empiezo a recoger y viene pescado pero no tira, seguramente morena al canto, y así fue. La aproveche para practicar la maniobra que debería hacer si tenia una picada algo mas decente.

 

La morena mas lía que la picha el novio..

 

Visto el éxito decidí cambiar de cebo y poner pata de pulpo. La monte con toda paciencia con un Gorila del 0,60 y dos anzuelos el primero del 3/0  y el segundo del 1/0 licrando  un poco solo el ultimo que es el que soporta el lance. Cuando lo tuve montado me pareció que había quedado bastante natural y goloso. El resto de la tarde estuve con este mismo montaje de pulpo goloso.

 

El pulpo goloso

La tarde fue pasando entretenida con unas galletitas y unas shandy y alguna que otra picada de morena que fui sacando presto. Después de una de esas picadas en la caña de a derecha , volver a lanzar  y ademas ponerle un ascensor decido sacar la de la izquierda. Es la hora mágica en que el sol esta bajo y quiero tener la certeza de que las cañas están pescando. Justo cuando la tengo arriba la que queda en el agua dobla y el carrete silba soltando linea, ¡¡¡¡¡ no puede ser, no puede ser!!!! que se repita mi suerte.

Con las piernas temblando, el corazon a mil, la adrenalina a tope, las manos firmes y la cabeza mas fría que con el primero empieza la pelea. Saca mas de medio carrete antes de que pueda apretar un poco el freno y empezar a recoger. El sigue con sus arreones donde se lleva mas linea de la que he recogido, esto es así durante  los primeros cinco minutos. Una vez que consigo pararlo no le doy tregua, con el carrete mas apretado la voy cobrando mas metros de linea de los que se lleva. La linea siempre tensa hay momentos en que me acompaña y parece que lo he perdido, recojo mas rápido para volver a poner tensión en la linea, no quiero dejar que en ningún caso sea él el que mande en la pelea,. En los cuarenta minutos de pelea he tenido que maniobrar para recorrer los cincuenta metros que me separan de punto que he elegido para intentar sacar el pescado. Cuando lo veo por primera vez¡¡¡¡ es otro gran dentol!!! El corazon se encoge pensando en no poder sacarlo y la cabeza echa humo templando los nervios. La maniobra es sencilla solo tengo que llevarlo a un gor  donde cuando sube el mar queda justo a nivel . Viene del labio y aun tiene fueras para buscar debajo de la tenaza, no se le pueden muchas opciones de romper, así que aprieto a tope el carrete y lo tengo, ¡¡¡ siiii lo tengoooo, es precioso, enorme y lo TENGOOooo…..!!!!!!.

 

Pinche aquí para ver el vídeo

 

Las muestras de jubilo fueron tan grandes por mi parte que atrajeron a un par de alemanas que por allí paseaban y se acercaron a ver que me pasaba. haciéndonos un par de fotos.

 

Ejennn.. Lalo como se escribe alemana, jajajaj

Decir que el equipo fue el mismo que en el primero con la variación del anzuelo que utilice un Matzuo del 3/0 que compre hace meses en un lote en Ebay

 

 

Recién salido, mostrando el anzuelo clavado el labio.

Inmediatamente recogí trastos y para casa, bueno antes hice unas cuantas llamadas para descargar adrenalina, una vez en casa otra sesión de fotos, No es fácil captar el verdadero porte de una pieza como esta.

 

La Coleman de 50 litros desbordada

 

Lo pongas como lo pongas es mas grande que la nevera

El afortunado fistro pescador

 

El mismo fistro de la anterior

 

Que esa noche después de la cena nos fuimos a casa donde había preparado un par de botellas de cava para celebrar la captura de este segundo dentol. Lo mejor de la noche fue cuando intentamos pesarlo en la bascula de la cocina que pesaba hasta un máximo de cinco kilos, nos daba error. así pues sabíamos que eran cinco mas error. Entre unos y otros se empeñaron en que lo pesara como se pesan los perros en la bascula del baño. Primero se pesa al dueño solo y después se pesa al dueño con el chucho. Entretanto lio poco mas y me tengo que desnudar al restar el pescado no pesaba mas de medio kilo, el error lo achaco al cava. Al final Hilario consiguió ajustar la bascula y con seguir aclara que pesaba cinco kilos y medio.,, coñ….eso ya la habia dicho yo a ojo de buen cubero en el vídeo

Aproveche para hacerle una foto a Hilario que en su cara refleja la satisfacción por la captura de su compañero de andanzas, eso es un amigo.

 

El próximo te toca a ti

 

Saludos y buen pesca.

.

 

EL RETORNO DEL JEDI by PEDRO64

$
0
0

Hola de nuevo a todos, ¿ qué, me estañabais?. Bueno lo importante es que ya vuelvo a estar aquí y lo pasado lo dejaremos correr. En esta ocasión me vais a permitir que os relate dos salidas de pesca, por “mis” aún super-invadidos nortes.

 La primera tuvo lugar el pasado miércoles 31 de Octubre. Como es habitual en mi, al amanecer ya estaba en la pesquera. Para esta ocasión había elegido una que no distaba mas de 150 m. de donde tenía estacionado el coche, el motivo no era otro que el mar estaba como un plato plano y, no había razón alguna para pegarse la gran caminata.

Vista general del nort

  Ya antes de empezar a clarear, era evidente que aquello iba a resultar totalmente infructuoso, debido al estado de la pesquera elegida, se veía perfectamente todo el fondo y eso que estaba a unos 4 m.. Ante tal situación y después de montar la Abu Garcia Diablo K5, cabía tomar medidas drásticas, por lo que sin mas dilación pusé un bajo con el FXR 0’18.

La pesquera demasiado parada

 

  Solo habían transcurridos unos instantes cuando ya tuve la primera picada, que no fué más que una pequeña variada, devuelta convenientemente a su medio. Siguiendo con la acción del macizado o grumeo, veo de repente que el corcho empieza a hundirse levemente, después otra vez y al ejercer yo un poco de presión hacia arripa con la caña………pumba!!! gran picada!, sacando un buen sargo. Esto se repitió en varias ocasiones y entre unos que fueron devueltos y otros, me llevé a casa 3 buenos sargos y dos variadas de las guapas. Cabe decir que para esta ocasión estaba probando unos anzuelos que me había recomendado Lalo (Canabuc) y que realmente son “letales”. Se tratan de los Gamakatsu 3310f del nº 2 y para que veais lo “feridors” que soy.

Robando castañuelas

 Así pué pude pasar una horita entretenida, puesto que una vez que hubo clareado bién, pués que desapareció toda actividad a excepción de la de la “morralla”, pero que no pude irme defraudado de allí, visto el panorama inicial.

¡¡¡Torta de sargos!!!

 

 La siguiente salida fué al día sigiente, festividad de todos los Santos. También había elegido los nortes pero esta vez ¡¡¡ SI !!!, si estaba el mar de p… madre, con un color verdoso, el fondo todo removido y espuma por doquier. Visto aquello no podía perder tiempo, puesto que ese era el día que había estado esperando. Tras tantear el terreno me dirigí a la pesquera y despúes de una hora y media sin picada alguna, cambié de sitio, moviendome unos 200 m. a mi izquierda. Era una pesquera que no había provado nunca, pero que seguro volveré a visitarla.

Casa Pedro, comidas económicas para sargos

 Fué el empezar a macizar con sadina triturada y los ingredientes X y empezar a salir los primeros sarguitos, los cuales no me canso de decir que “PEZQUEÑINES, NO GRACIAS, DEBES DEJARLOS CRECER”, a lo que  siguieron varias picadas decentes. Al final me llevé 9 de guapos a casa pero, uno porque se soltó al estar un metro fuera del agua, otro porque rompió el anzuelo y el ùltimo porque se soltó el la pelea debajo del agua, no pude llevarme los tres mas grandes, aunque sé donde estan y VOLVERE!!!, VOLVERE!!!!.

¡¡¡La gran torta…!!!!

 Espero que os haya gustado.
 Salut per a tothom.

Pedro matador

$
0
0

Pedrooo.. matador quita este bicho de la sala

 

Anticipo de la nueva entrada de Pedro64

Nuevos parajes del este mallorquín

$
0
0

Buenas!

Como va todo forofos de la pesca? Que “bien” que han empezado las tormentas y temporales! lo pongo entre comillas porque me llevo otro pulpo para casa, esta vez me alcanzo de espalda… que hi farem…

Salí de casa alas 6:30, con la intención de hacer un poco de roquer, que tenia una caja de gusanos perdida por la nevera de hace 2 semanas, cogí los trastos y hacia la costa! Me plante en un sitio que nunca había estado y tenía ganas probar, o al menos explorarlo…

En esta salida no hay mucho que explicar, solo que disfrute como no hacia mucho, viendo salir el sol de encima de las rocas, la tranquilidad del mar y con el beso de un sarguito que fue devuelto al mar con la intención de coger a sus abuelos otro día que vaya, me arrepentí de no haberme llevado el equipo de brumeig, ya que el mar estaba divinamente divino!

Ale, pues, cuando vaya a pescar por esa zona, a ver si hay suerte y entra algún ”mostro”

Adeu! y buena pesca!

Mi primera pesca!!

$
0
0

Después de venir a vivir a esta preciosa isla y dejar Barcelona atrás, mi suegro me enseño el maravilloso mundo de la pesca y de lo relajante que puede llegar a ser.

En fin, después de un año intentando pescar algo y aprendiendo de todos vosotros, por fin ayer, aunque es una pieza pequeña, puede disfrutar de un par de minutos mágicos sacando esta pequeña dorada. A ver que os parece.

Un saludo a tod@s.

Hace prácticamente un año…

$
0
0

Después de meses siguiendo con atención, admiración y, porque no decirlo, envidia sana vuestras capturas he decidido por fin, hacer mi primera publicación.
Ésta, al ser la primera, la aprovecho para agradecer a mi suegro por haberme iniciado en esta maravillosa afición.
Hace prácticamente un año me dijo:“Vamos al decathlon y te compras una caña´´ y desde entonces espero ansioso el fin de semana para poder ir a pescar.
Meses después mi novia me regaló una caña y un carrete de mucha mejor calidad, y convencido por mi suegro, dejamos las rocas de lo inicios por la arena de la playa, cosa que también le agradezco.
Desde ese momento han sido muchos madrugones, muchas noches de verano sentados frente al mar esperando picada, muchas horas mareando a la pobre de mi novia con la pesca, muchos días llegando a casa con las manos vacías escuchando frases de la familia como “¡¿No habeis pescado nada?!, yo creo que no vais donde toca´´ o “si quieres yo voy por debajo y te engancho los pescaditos la próxima vez´´…pero espero que lo sigamos haciendo durante mucho tiempo, como lo haremos este fin de semana (si el tiempo nos deja, claro) ;) .
Bueno, acabo colgando una foto de una de mis pocas capturas, pero sin duda la mejor que he tenido ( dorada de 1,150 KG).

!UN SALUDO Y HASTA LA PRÓXIMA!


Denton III “El Gurriato”

$
0
0

El lunes 5 de noviembre salimos a intentar el dentón Hilario, Hector y yo. Para completar el Mallorca Team nos faltaba Edu que últimamente anda mas liado que la pata de un romano y no tiene tiempo para los peces. Estuvimos en la piedra del sur, donde seque el segundo y aparte de algunas morenas el bolo fue monumental, ni una picada decente. La verdad es que las morenas son una pesadilla para la pesca del dentón, aunque bien visto hacen que no te aburras y estés siempre pendiente de las cañas

Una morena y una rubia..hijas de..Pu….eblo

El siguiente domingo, día  11, a media tarde Hector me manada una foto de un bonito dentol. No consigo hablar con el y lo hago con Hilario, que me cuenta un poco como ha sido su captura. Aunque mas detalladamente incluyendo la emoción de la pelea me la contaría al día siguiente mientras lo volvíamos a intentar los tres en el mismo sitio, Vallamos por partes,  El domingo Hector estaba solo así que a el corresponde el merito de la captura y el disfrute de la pelea, reconocible ese temblor de piernas y chasquear de rodillas. Como se que el no saldrá para llevarme la contraria diré que fue una jugada con bastantes similitudes con mi segundo dentón, piedra del sur, de cebo pulpo goloso…

Dentón III El Gurriato

 

Decir que el lunes 12 volvimos los tres, que estuvimos por la misma piedra del sur y con igual resultado que el anterior alguna morena y por lo demás un buen bolo. Hilario te había prometido que el próximo dentón seria el tuyo y no ha podido ser, aunque ya sabes: Lo prometido es deuda hasta que se cumple y pienso cumplirlo.

esta es de las mas grandes y la subimos por el acantilado por probar las lineas

 

Saludos y buena pesca

 

 

Una de las pendientes

$
0
0

Durante el fin de semana he estado organizando algunos archivos de fotos, hoy en día sacas una foto casi con todo menos con la cámara en sí, de ahí que tenga gran cantidad desperdigadas y, entre todas ellas, un buen puñado de salidas de pesca que se han quedado en el tintero.  He visto que ya ha pasado mucho tiempo desde la última que publique el pasado mes de Febrero,  quedarán algunas salidas  perdidas de por medio que iré contando más adelante, pero empezaré por la más reciente del  pasado Jueves 15.

 

Fue una de esas salidas “dit i fet”,  esas ocasiones en las que casi sin quererlo  tienes un par de horas libres, coges la mochila, la caña, medio cubo de “grumeix”, una caja de langostinos y te vas a toda leche hacia el mar.  Sabía que no encontraría casi nada de mar pero que el día muy nublado me iba a echar un capote,  a fin de cuentas, lo que buscas en estos días tranquilidad y olor a salitre, si pescas algo es secundario aunque…….

 

Llegué casi a las 4, la zona de muy fácil acceso y cerca del coche,  elegí casi la única puesta donde rompía alguna ola del temporal de los días anteriores.

 

 

El mar ya no estaba muy enfadado

 

 

 

El procedimiento fue el  de siempre: al llegar langostinos a descongelar en un charco, unas cucharadas de “grumeix” de sardinas vileras mientras estaba preparando la caña y el bajo  y, tras la mandarina de rigor, al agua con todo para ver quien nos está esperando.  La primera picada fue la de una “oblada” de buen porte que tras hacer algo de surf a ras de agua, consigue soltarse.    La segunda picada fue del mejor sargo de la tarde, un “no-kilero por los pelos”  que consiguió encontrar agujero y se mantuvo un par de eternos minutos con el corcho hundido un metro bajo el agua, con algo de paciencia conseguí que me diese una segunda oportunidad y conseguí subirlo.

 

Pesaba y medía más que la caja de langostinos.

 
Venía tragado casi hasta la cola,  pasaron unos minutos hasta que volví a tener el corcho en remojo, de nuevo buena picada y lucha con otro bonito sargo algo menor que el primero.  A continuación salió una oblada  que era familiar directo de la que se escapó en la primera calada.  En 10 minutos había conseguido tres buenos peces:

 

Los 3 primeros

 

 

 

La tarde prometía, había empezado muy bien y parecía que los espáridos estaban con ganas de fiesta.  En media docena de caladas más no conseguí ni que me tocasen el langostino.  No me explicaba que había hecho mal para que de repente desconfiasen tanto, tenía la certeza que andaban ahí abajo pero no había manera de engañar a otro.  Después de un rato largo,  salió esta preciosa vaca morena,   unas caricias, dos besitos y al agua de nuevo.

 

Mas cebo que pescado

 

 

Con el sol ya a punto de esconderse,  decidí activar el sistema de emergencia de la Arcadia para sargos desconfiados, dejé el interruptor  en “Solleric Mode On” y decidí probarlo un rato más hasta casi quedarme sin luz. Salieron dos buenos sargos más que redondearon el rancho,  los limpié ya con el frontal en marcha,  foto de rigor de todos juntos  y levanté el campamento:

 

Foto finish y “pa casa”

 

 

 

Según lo que se va oyendo por ahí,  parece que los sargos adultos ya van abandonando sus residencias veraniegas y acercándose a la orilla.

 

Salut per a tots!!!

Desde mis orígenes

$
0
0

Buenos días a todos, me llamo Luís y soy un joven pescador de la isla… al decir joven me refiero a que tengo 15 años y aunque no os lo parezca tengo algo de experiencia, pero que voy ha contaros… vosotros sois los mejores pescando, las pocas veces que algunos habéis salido en televisión os he visto con mucho entusiasmo ya que dais explicaciones. Seguro que más de alguno me conoce por haber estado por aquí por esta pagina… la primera fotografía os enseño un día de verano que no recuerdo practicando surfcasting… Realmente no me acuerdo mucho de cuanto hace de esa foto pero más de un año seguro.

Practicando surf-casting

La segunda foto salgo yo practicando algo de spinnig en es Portixol, el día no me acompaño nada y la mar estaba muy movida lance un par de veces me cansé y recogí…como siempre digo “A veces hay que saber cuando rendirse”.
Otro fin de semana al cual espero que no vuelva ha suceder me “pillo” un tornado a mí y a mi novia salimos empapados y con frío, menos mal que disponíamos de unas toallas al que aveces me llevo a pescar para sentarme y berenar jeje… bueno aquí os dejo un poco mis mini capturas que para mí son bastante satisfechas…

Haciendo spinning

El Portixol

Una de las sensaciones mas raras pescando han sido la de pescar un pez ballesta, fue increíble la verdad. En esa foto solo aparezco con un ballesta y un sargo, pero al rato pude tirar a mismo lugar de la captura y pesqué otro. Ese día iba feliz, la sensación fue rara por que no noté peso, parecía :” vaya una put… mier.. algas seguro”. Pues no, estaba equivocado, el pescado al ver poca profundidad empezó a coletear sin parar y luché un poco. El cebo fue calamar de patagonía entero, el sargo lo cogí con coreana. Las vacas, sargos y más especies entraron con todo con gamba, coreana, calamar, sardina…. de todo ese día fue impresionante ya que era lanzar, recoger, lanzar, recoger, era un sin parar, jaja. Acabé cansado pero contento por las capturas, al final dieron el peso de 2’500 grs de pescado… la verdad que no suelo pesar el pescado pero bueno… cogiendo manías de algunos de por aquí. :D

Con el pez ballesta y un sargo

Pescata

Espero que me aceptéis un poco mas en este grupo de pescadores.

Saludos y ¡BUENA PESCA!

VENI, VINI i VINCI

$
0
0
  Buenas de nuevo compañeros, para empezar os diré que el titulo de esta entrada, no es del todo comprensible, si no os habeis leído la penúltima entrada de un servidor y que jugando un poco con la traducción, este vendría a significar: VOLVI, VI y VENCI.
 El pasado 7 de Noviembre amanecía con todas las caracteristicas idóneas para probar la pesca del sargo. Como no, aún de noche ya estaba en la pesquera, esa que hacía pocos dias me había puesto los “dientes largos” y que había prometido volver. Para esta ocasión había preparado la caña de “suret”, puesto que creía me iba a ir mejor, debido a las caracteristicas de la pesquera. Preparada la caña, previo macizado del puesto y colocado un buen langostino, me dispuse a depositarlo en el agua, una vez que se empezó a ver un poco. No tardó ni medio minuto en producirse la primera picada, sacando a continuación un buen sargo de cerca de medio Kg, que al final fue el mas pequeño de los que me llevé a casa.
 Siguiendo con la acción del “grumeix”, preparé de nuevo el anzuelo y volví a depositarlo  en el mar tardando aún menos que antes en producirse la picada. Y que picada!!!! Sr., que picada!!!, aquello era verdaderamente “orgasmico”, joder como tiraba el “bicho”, jamás ningún sargo había tirado tanto de un sedal, teniendo la caña yo. Ante tal situación solo cabía “mente fria”, como predica el gran Maxi de La que se avecia, al rato, apenas unos segundos pero que a mi me parecieron horas, conseguí cansar a la bestia y que esta asomara a la superficie. Bueno!!!! lo que tenía yo a mis pies, el sargo mas grande que había pescado en mi vida, era enorme!!! asi que solo tenía que subirlo unos tres metros hasta mi. Tensé bién la linea, aferre las manos a la caña y….au per amunt!!!!, ….pero NO, la caña se arqueaba tanto, debido al peso del sargo, que no podía sacarlo mas que medio metro del agua. Había que buscar soluciones de inmediato y mirando a mi alrrededor ví una “tenassa” en las cuales las rocas estaban mucho mas bajas. Presto, con el sargo enganchado y que justo justito se hundiera medio cuerpo en el agua, inicié la aproximación al lugar, el cual distaba unos 10 m. de la pesquera, al llegar, otra vez a preparar la subida y al hacer fuerza para ello  ”craxkatakrax”!!!!, se parte la caña por el segundo tramo de arriba, observando con resignación como se alejaba de mi la boya de 40 gr. hacia la inmensidad del meditarraneo, mientra a la vez se iba hundiendo lentamente, para desaparecer para siempre.

La economía al carajo

 Intentando reponerme del “trauma” anterior, tiré unas paladitas de macizo a la pesquera y me encaminé al coche par coger la Diablo. En el trayecto solo me venía a la mente la imagen de la p… boya alejandose de mi. Una vez en la pesquera y montada la caña, volví a poner el langostino en remojo y………..”Host……si siguen aquí”!!!! Empezando a sacar “bichos” que rondaban el Kg. pero que, aunque enormes, no eran ni de mucho como el que se había escapado.

A casa los lleve sin agua, jajaj

 Estaba sacando muchos y buenos sargos y de vez en cuando devolviendo al mar a algunos “palmeros”, hasta que sobre las 9 de la mañana dejaron de picar. Lo intenté una media hora más con resultado negativo y al final empecé a recoger y pasar “revista” a los que me llevaría a casa. Eso sí, con una ùnica idea fija en la mente…..la de la boya alejandose!!.

Ya no cogían en el cubo

 Transcurridos unos dias y la escusa de que mi hijo venía a pasar el finde con nosotros a casa, pués que ocasión para comernos aquellos “bichos”. Cocinandolos a la plancha y con patatitas hervidas y alioli.

En la mesa como en la iglesia

 Para terminar os aré una confesión: hubiera preferido sacar el “monstruo” a cambio de la pescada que hice, puesto que solo pienso que al estar tan bien enganchado, no habrá podido subsistir a aquello, aunque visto lo visto, la cosa no fué tan mal…… ¿ o no ?.

Para los gatos

 Salut, bon profit y buena pesca.

 

Con la Protako y un puñado de langostinos

$
0
0

Desde finales de agosto ando enredando con los sargos a boya. Por esas fechas son escasos en numero y mini tallas a excepción de alguna variada guapa.Esta pescata es de esos dias y aunque no cuantiosa fue bastante entretenida.

 

Dos para casa

 

Un “menjamicas” indultado

 

Esta temporada introduje una pequeña variante y es que ademas de pescar el sargo me llevo una caña de rocfishing y la pongo a fondo buscando algo mayor. Incluso en dias donde sabia que el sargo no acudiría a mi encuentro predominaba la pesca a rocfishing. Fue el caso del dia que me metí en los territorios del Norte. Ese día coseche un gran bolo pero para nada fue aburrido y ayudo a poner mas experiencia en el capazo de los conocimientos.

En pleno corazon del Norte

 

Mar muy, muy..sarguera

 

A algún pesca-sub se le olvido recogerlo

 

La anécdota del día

Sin grandes pescatas de sargos van pasando las salidas, cuando se mezclan las churras con las merinas lo mas fácil es que las cosas no salgan bien. Pero por que no puede suceder lo que sucedió este día y que fructifiquen los dos sistemas y para muestra un par de fotos.

Sargo y variadas pescadas a boya

 

Realmente este día traerá cola..y una nueva forma de pescar los sargos.

El lunes antes de la cena en la pizzeria nos juntamos Pedro  y yo para enredar  por los acantilados. No diremos como pero Pedro termino pescando con la Protako y sacando un merito con el que se cumplió el ritual de besito y para el agua. Si mal no recuerdo yo saque una cantera y un par de variadas de las que no hay ni foto.

Pedro, la Protako y el rito

Salud y paciencia

 

 

 

 

Dues de bon dematí i una de capvespre

$
0
0

Per mirar de rescabalar aviat totes ses sortides que tenc pendentes de contar, aquesta història inclou un resum de tres sortides fetes aquesta tardor per ses mateixes pesqueres del nord, dues amb ses primeres llums del dia i sa darrera amb ses darreres hores de sol.

Sa primera es de mitjans del mes de Septembre, era un dia sense mar, just acabant dos dies de temporal on ja no quedava pràcticament gens d’ona pero que era un d’aquests dies on guanyen ses ganes de veure sortir es sol pasturant per damunt ses roques. Vaig triar una pesquera amb molt poca profunditat, s’aigua una mica embullada i a ombra d’un penyal, no hi havia massa opcions.

Con podreu veure a ses dues fotos següents, no estava sa cosa com per a tenir moltes esperances d’èxit:

Sa pesquera en procés de grumeix:

 

Una altra vista entrant s’ona

Per acabar d’ esbucar ses poques expectatives que hi havia, a sa primera calada va sortir una variada de molt bon tamany, Tots tenim ses nostres manies, una meva es que no m’agrada veure variades enganxades a s’ham per que es dia que hi ha variades no hi sol haver gaire sards. Record que ses següents calades vàren ésser molt semblants, peixó que casi fòra enfonsar es suro me prenia s’esca, qualcun d’aquests que va quedar enganxat el vaig tornar a la mar. Coses de’s pescar, en cinc minuts aferrats a sa roca i casi sense aigua vaig treure tres sards i una oblada seguits, ja tenia més peix del que hagués firmat en començar a pescar.

Encara m’esperava sa millor peça, quan ja tenia hora de partida fitxada i feia una de ses darreres calades, vaig veure dues enfonsades molt sútils de’s suro però no en vaig fer massa cas, al cap d’un segons vaig mirar d’acostar-lo i ja vaig notar sa primera estirada seria de’s peix que hi havia enganxat, era gros i no podia badar ni un segon, pescava envoltat de pedres i puntes amb un fil molt prim, si li donava una mínima oportunitat el perdria segur. Es pleit va durar una bona estoneta, ben aviat vaig veure que era una orada lluitadora que volia fil per partir cap endins i que no hi havia manera d’acostar-la. Es una de ses orades que record que m’ha donat més guerra, no hi havia manera de fer que me mostràs sa seva blanca panxa, cada vegada que la tenia aferrada a sa vorera, donava mitja volta i amb un pam d’aigua me tornava enrera. Al final va acabar ses forces i la vaig poder treure, venia engolida ben endins i així i tot va donar molta de creu.

Era hora de partir, vaig fer una foto i mes content que un ca amb un os vaig partir cap a cases.

Pescada amb Orada

Vaig arribar ben prest, n’hi havia un per ca nostra que no feia molt que s’havia aixecat.

Pescador d’orades amb pijama

 

 

Sa segona sortida és del mes d’Octubre, del “dia de sa raça”. Sa pesquera aquesta vegada era molt aprop de s’anterior i amb més fondària, no tenc fotos per que vaig deixar es mòbil però mes o manco les vos podeu imaginar. Sa pescada no té massa història, al començament es sards estaven molt desconfiats però amb paciencia en vaig treure un bon grapat dels que me’n vaig quedar una parella de grossos i tres “pajes” d’ancompanyament.

Aquí els teniu en processó cap a ca nostra una vegada nets:

La Konga del Jalisco, ahí viene caminando

 

Sa tercera i darrera sortida va ésser a començaments del mes de Novembre, va ésser una sortida de capvespre a unes horetes perdudes després de’s “Telediario”. Aquesta vegada vaig tornar on havia tret s’orada que vos he contant a sa primera sortida, tampoc hi havia gaire mar però s’aigua estava molt embullada amb un color verdós que a mi me va agradar. Vaig començar a una punta on hi havia una mica de tenassa que deixava sabonera mes o manco constant.

Vista desde sa pesquera a sombra, al fons es poden veure ses puntes de roca de sa primera sortida:

Pesquera 3

No me vaig canviar de pesquera en tot es capvespre, desde sa primera calada es sards vàren donar clares senyals de que hi eren i tenien ganes de donar un poc de batalla, aquest dia en vàren sortir molts de petits i entre i entre algún que anava guardant, en acabar me’n vaig dur aquests set:

Pescada dia 3

I per sopar vàrem enfornar aquests dos:

Sopar dia 3

Per acabar vos vull contar que ara tenc un ajudant a l’hora de fer es peix net, es bergant empra un sistema nou molt divertit amb so poalet i ses eines d’anar a sa platja. Té s’inconvenient de que, apart d’ésser bastant enredós, has de fer es peix net anant alerta que s’al.lot no te pegui dins un bassiot o dins la mar, tot un repte:

Ses eines de’s bergant

Joan amb peix net

 

Salut per a tots!!

 

Hola…y adiós!

$
0
0

Buenas, como va todo por estos “lares”? Al fin.. después de una semana con tres exámenes llego el fin de semana! asi que hice lo propio, mono de pesca, mas ganas de coger pescado, mas ganas de relajarme? IR A PESCAR! Me dediqué a hacer un rato de spinning, llegue a casa sobre las 18:45, fue llegar, dejar los trastos y coger la caña y rapalas me lleve 4 o 5, de las cuales 2 eran caseras. A las 7 llegue a sitio, monte la caña pongo una rapala casera (blanca por abajo y gris x arriba, peso unos 20-25g) lanzo y lanzo y lanzo y al tercer lance, papam! picada de una barracuda y.. al fin pude estrenar la SHIMANO BEAST MASTER HEAVY ACC:20-60, la verdad es que fue una pelea bastante entretenida ya que me pego bastante lejos, había unos vejetes que se sorprendieron al ver sacar tal bicho tan feo como ese “Cagon ***, ques de lleig aquest monstre”. He aquí la parte del “Hola” en el titulo.

La parte del adiós? a al sexto lance, con la misma rapala, note un leve, diminuto tironcito y vi como se destensaba el hilo, lo primero que pense fue “segurament dure res, pero deu venir cap a sa vorera…” pero NO! no fue así, cuando llego el cabo del hilo no había ni aguja/torniquete ni rapala ni el tato, le habían cortado por encima del torniquete, que fue? no lo se, y luego probé a poner la otra casera y na de na, ni con compradas, ni popers ni ocho cuartos, ahí se quedo mi diversión, a manos de un desconocido…

Espet con Hakei

Salut y buena pesca!

Espet


Palometa con todos los detalles

$
0
0

Saludos a todos.

Mi última entrada es de hace mucho, mucho tiempo….. Hoy con alegría quiero compartir con todos mi captura del fin de semana. Se trata de una palometa de 2.750kg pescada CON AMERICANO en la playa de SON SERRA a las 10.30h de la mañana. Remarco en mayúsculas los detalles que siempre quiero saber del resto de entradas y que pocas veces se comentan. Hago un llamamiento a poner datos que nos sirvan a todos para mejorar como pescadores.
Una vez dicho esto, relato un poco la captura. Hace unas semanas, paso los fines de semana en Son Serra. Me levanté el sábado al amanecer y en 3 minutos estaba en la playa. Dit i fet. Al cabo de 3h sin picada alguna (mis queridas Shimano 4.25 BX, una con tita y otra con americano), la que lleva americano, a 10 cm de mis narices, empieza a sacar suavemente hilo. Quito mi sistema de detección de picada (obra de mi padre) y, con gran emoción y nerviosismo, manos a la obra. Tras 10 minutos de lucha, veo el lomo de la palometa a escasos 15m de la orilla. ¡NO PUEDE SER! El plomo ha quedado enganchado con el nudo del puente y no puedo recuperar los últimos 15m de puente. Me tranquilizo y camino hacia atrás, con suavidad y jugando con mi nuevo carrete shimano 10000 (una maravilla). En ese momento, me giro y veo un hombre en la carretera. Le pido ayuda y con el salabre saca la palometa de la orilla (mil gracias). Casi me caen las lágrimas de la emoción. Últimamente no había tenido suerte en la pesca. Espero que esto sea el comienzo de un sinfín de capturas.

Espero que MIS DETALLES animen a otros a no esconder datos de las capturas. Hay costa para todos y pescados para todos. Un saludo y suerte en la pesca.

Tuno con la palometa en SON SERRA

La playa de SON SERRA

Quién ha podido hacer esto?

$
0
0

Buenas a todos,

Estaba pescando el pasado viernes en la salida del Torrent Gros de Palma,con cebo vivo y técnica del ascensor, eran las 8 de la tarde y ya estaba recogiendo, ya que ya empezaba a criogenizarme…

Cuando saqué la primera caña vi esto que os muestro, la verdad esque me quedé un poco intrigado porque la caña no marcó picada en toda la tarde, y eso que llevaba cascabel y chino.

¿Qúe especie pudo morder asi?

La verdad esque no me pinta a lubina… no se…

¿qué decis vosotros?

Saludos

Salpa mordida

Casi dos años después…

$
0
0

Hola pescadores,

Llevo tiempo siguiendo la pagina y todos los días miro las pescadas que hacéis para intentar aprender y coger alguna buena pieza.soy gallego y aquí nunca me había dado por pescar y eso que allí no paraba,pero al no conocer me costaba hasta que mi mujer me compró una caña y poco a poco voy perfeccionando las técnicas. Me informo bastante, pero tampoco está la cosa para tener gran material. El primer año casi no cogía nada, alguna variada, algún sargo, vacas, pero raras veces. A base de insistir al año dio sus frutos no en cantidad, pero las piezas que pescamos mi hermano y yo eran de buen porte.

Os dejo unas fotos de las doradas que cogimos hace unos meses y de un par de lubinas de 8 kilos que mi padre pesca en Galicia y me envía para hacerme los dientes largos, espero que os gusten y que tenga la suerte de poner alguna otra foto muy pronto.

Escorball

Pescata de sargos

Dorada

Lubinon!

Lubina gallega

A falta d’orades…

$
0
0

A falta d’orades faré una entrada diferent a les que acostum fer. Des de finals d’estiu tenia pendent publicar una sortida a suret amb en Miquel Jr. Encara no té gaire paciència, però quan agafa una bona vaca li canvia sa cara i no és pagat. A ell i a sa germana els hi agrada més jugar amb els peixos vius des poal que pescar, però tot arribarà, segur.

Miquel Jr. enfadat

Com podeu veure a sa foto, en Miquel Jr. s’enfada si no piquen, es pensa que pescar es més fácil del que és. N’hi ha que no són tant petits i es creuen que també és així. En una horeta i mitja va sortir aquest platet de peix i molts de petits que tornàrem a la mar. Els més grossets varen servir per a fer un bon brou junt amb altres peixos que ja teniem congelats.

Si vos fixau bé a sa foto veureu una espècie que diria que cap de vosaltres coneixerà. Els biòlegs no compten, ok? Un biòleg i gran pescador me va dir el que era, jo era sa primera vegada que el veia. No va picar a s’ham, el va escopir una vaca i quan recollia es xismes el vaig veure damunt ses roques. Qui ho endevini tendrà premi.

Variat de vaques, tord i peix desconegut

També vos poso una foto que segurament vos indignarà. Mai compro peix per a fer brou, però volia fer una paelleta i no en tenia de congelat. A sa plaça de l’Olivar, a Palma, me varen vendre tres quarts de bon peix. En arribar a casa vaig veure que hi havia un dentolet que no feia ni un pam. Com és possible això? Així va es país…

Dentolet

Per acabar, ja que es Sr. Lalo me passa pels nassos orades sarderes, jo li passaré un sard orader. Era un sard ben guapo, dels que li falta qualque dent. No era el que cercava però no va anar malament del tot. Aquest dia també vaig treure aquesta orada que, per sort, venia agafada pels morros i vaig poder tornar a ca seva sense fer-li cap mal. Abans li vaig llegir ses instruccions, a menjar molt i a picar als hams del que això escriu quan passi dels dos kilets.

Sard orader

Sard orader i orada sardera

Fa uns dos anyets vaig veure dos al·lotets d’uns 9 anyets pescant amb suret dins del port. En es poal ja tenien més de mitja dotzena d’orades de 10-15 cm. Els hi vaig dir que no es podían agafar tant petites, que era una espècie poc abundant i que es podien fer molt grosses. Un home d’uns 70 anys me va increpar diguent que fassin el que vulguin, que no passa res, que són al•lots, que per quatre peixos… Els al·lots varen mollar ses orades a la mar, varen donar una lliçó a aquell home. Estic convençut que ses generacions més joves tenen assimilat aquest i altres problemes, però hi ha unes generacions que no tenen cap tipus de respecte a la mar.

N’Andrés ja ha fet bona feina amb n’Edu i segur que en Jaume també. Pedro, es teu no crec que tengui temps de pescar amb tant de tenis. Lalo i Pere, ara ens toca a nosaltres fer el mateix amb els nostres.

Salut a tots/es!

Miquel

 

 

 

 

CURA DE HUMILDAD

$
0
0

El pasado sabado día 1 de Diciembre, había quedado con Toni (Hakei) para hacer una escapadita por “los nortes”. A ùltima hora se nos unió Carlos, otro aficionado a la pesca con el cual habíamos hablado de salir un dia y ese nunca llegaba. Así que a las 06’30 h. los tenía a los dos en el “Insti” de Sta. Margarita (que putada,tan temprano!!). Una vez estuvimos los tres; cabe decir que yo no llegué tarde si no que ellos se adelantaron, pués transpasamos todos los “trastos” a mi furgo y “pa los nortes sa dit. Después de unos tres cuartos de hora de camino llegamos a la zona elegida y después de coger cada uno lo suyo, empezamos el largo descenso hacia las pesqueras.

 Durante el descenso me iba fijando en los trastos que llevaban cada uno, cañas baratas y alguna remendada con cinta aislante, brumeo de ese comprado en tienda, carretes de “los chinos”, Langostinos talla XXXL y para rematar alguna “arengada” salada de esas de bota. En cambio yo,….. yo había preparado la Maver Invincible recien reparada, carrete de alto standing, hilo de ese de full equipe, mi macizo especial de sardinas frescas importadas especialmente para mi desde Getaria y el cebo….bueno!!! el cebo autenticos langostinos vanamei cuidadosamente seleccionados. Total que yo parecía Messi y en frente tenía de defensa a un par de chiquillos de divisiones inferiores de regional. Por Dios….¡¡¡como los iba a poner!!!.
 Llegados a la zona empecé a “colocar” al personal. La primera pesquera iba a ser para Toni.
 La segunda sería para Carlos.
 Y como no, la tercera y mas alejada, fue la mia.
 
 Cabe decir que yo solo tenía contacto visual con Carlos, quedandome Toni fuera de mi vista debido a la orografía del terreno.
 Tranquilamente empecé a realizar toda la parafernalia procedente: macizado de la pesquera, montage de la caña, preparación del pie y colocación del cebo, etc. La verdad, no tenía prisa, aquello iba a ser coser y cantar. Que p…tas podian hacer esos dos “pinpollos” contra el Messi de los sargos, pero la verdad es que iba transcurriendo el tiempo y las picadas no venían. El ùnico consuelo es que Carlos tampoco sacaba nada.
 Llevabamos pescando cerca de hora y media y ví como Carlos se iba hacia donde estaba Toni, momento en el cual tuve mi primera picada. Era un sargo de ración que no me dió mucha guerra para sacarlo. En eso que veo que Carlos vuelve y con gestos me dice que Toni ya lleva cuatro…….becanbetua…….!!!!! Pero como podía ser posible eso? venga, venga que hay que espabilar Pedrito, hay que buscar soluciones, esto es un desastre ( me iba diciendo mentalmente y no tan mentalmente). Pero de pronto veo a Toni aparecer junto a Carlos y con señas me dice que un sargo enorme le ha roto la caña al intentar sacarlo. Como buen anfitrión y, pensando que de un momento a otro empezaría a sacar sargos a “tutiplé”, le indique a Carlos que ocupara la pesquera de Toni y asi lo hizo.
 
 Transcurria el tiempo, ya no sé cuanto, y aquello seguía igual, no picaban ni a los “bin ladens”, en el aire se empezaba a oler la derrota, hasta que de pronto me vuelvo a ver a Toniet, saltando cual cabritillo por las rocas hasta llegar a mi y decirme: que Carlos estaba sacando de grandes y ya llevaba tres. ¡¡Au ido, per amunt sa dit!! Plegué todos los trastos y me encamine hacia donde estaba Carlos. Al llegar me dispuse a pescar de forma que no molestara al 2″º ocupante de la pesquera y en eso que en la primera calada consigo un sargo de ración. Esto funciona pensé en voz baja y ya me estaba relamiendo con la remontada que les iba a pegar a esos dos. Pero la cosa no fue asi y lo ùnico que se remontó fue dos sagos mas por parte de Carlos. Eso si, tuve ocasión de enseñarles el como se debe de sacar un sargo enrrocado, lección que Carlos aprendió y que Toni, de haberlo hecho, a lo mejor aún tendría su caña enterita.
 Al final, resignado y con una sonrrisa forzada en mi rostro (que remedio) empecé a tirar fotos, mientras pensaba en voz baja: Hombre, el Barça a veces a perdido con equipitos, o tal vez….Messi no maraca siempre. je,je,je. En definitiva, una agradable mañana de pesca.
 
 Salut y Buena Pesca.
Viewing all 274 articles
Browse latest View live